یك جمعیت شناس تشریح كرد
روند کاهشی نرخ باروری و موالید در کشور
به گزارش خبرگزاری نام، یک جمعیت شناس یکی از علل کاهش تعداد موالید را ناشی از کاهش جمعیت در معرض ازدواج اعلام نمود و اظهار داشت: با کاهش تعداد موالید در دو دهه ۷۰ و ۸۰، حالا تعداد جوانان در سن ازدواج هم کاسته شده است. آمارها هم گواه همین مساله است؛ در سال ۱۳۸۵، ۸۹۰ هزار ازدواج در کشور به ثبت رسید که به مرور این رقم به ثبت ۷۰۰ هزار ازدواج و طی سال قبل هم به کمتر از ۵۰۰ هزار ازدواج در کشور رسیده است. بالطبع با کاهش تعداد افراد در معرض ازدواج، تعداد فرزندان ناشی از آنها هم بدون تغییر باروری کاهش می یابد؛ ازاین رو یکی از علل کاهش موالید در ایران بحث «ساختاری» است.
شهلا کاظمی پور در گفتگو با ایسنا، با اشاره به آخرین وضعیت نرخ رشد جمعیت در ایران، اظهار نمود: آمارهای سازمان ثبت احوال نشان دهنده کاهش تعداد ولادت هاست، بگونه ای که در سال ۱۴۰۰، یک میلیون و ۱۱۷ هزار تولد، در سال ۱۴۰۱ یک میلیون و ۷۲ هزار تولد و در سال ۱۴۰۲ یک میلیون و ۵۲ هزار تولد ثبت شده است.
وی یکی از علل کاهش تولدها را ناشی از کاهش میزان باروری دانست و در توضیح بیشتر این مورد اظهار داشت: در سرشماری سال ۱۳۸۵، میزان باروری زنان ۱.۸ فرزند و در سال ۱۳۹۵ میزان باروری زنان ۲ فرزند بود. پیشبینی های انجام شده در سال ۱۴۰۲ هم نشان داده است که این نرخ به ۱.۶ فرزند رسیده است.
ساختار جمعیتی، از علل کاهش موالید در ایران
این جمعیت شناس دلیل دیگر کاهش تعداد تولدها را ناشی از کاهش جمعیت در معرض ازدواج و به دنبال آن کاهش تعداد ازدواج ها، اعلام نمود و اضافه کرد: با کاهش تعداد موالید در دو دهه ۷۰ و ۸۰، حالا تعداد جوانان در سن ازدواج هم کاسته شده است. آمارها هم گواه همین مساله است؛ در سال ۱۳۸۵، ۸۹۰ هزار ازدواج در کشور به ثبت رسید که به مرور این رقم به ثبت ۷۰۰ هزار ازدواج و طی سال قبل هم به کمتر از ۵۰۰ هزار ازدواج در کشور رسیده است. بالطبع با کاهش تعداد افراد در معرض ازدواج، تعداد فرزندان ناشی از آنها هم بدون تغییر باروری کاهش می یابد؛ ازاین رو یکی از علل کاهش موالید در ایران بحث ساختاری است.
کاظمی پور در ادامه به کاهش نرخ رشد جمعیت هم اشاره نمود و خاطرنشان کرد: رشد جمعیت حاصل تفاضل ولادت از مرگ و میر است که با توجه به کاهش ولادت ها و افزایش مرگ و میر، هم اکنون این نرخ برپایه پیشبینی ها به ۰.۷ درصد کاسته شده است.
وی در قسمت دیگری از سخنان خود، به قانون جوانی جمعیت مصوب سال ۱۴۰۰ اشاره و خاطرنشان کرد: کشورهایی که بیشتر از ۴۰ درصد جمعیت شان کمتر از ۱۵ سال سن دارند جوان تلقی می شوند اما اگر در کشوری باروری کاهش پیدا کند، آن کشور با رسیدن به سن جوانی با پدیده ای به نام تورم جوانی جمعیت روبه رو می شود و این یعنی بیشترین سهم جمعیتی آن کشور را ۱۵ تا ۳۰ ساله ها می سازند. در بازه بعدی اگر کاهش باروری ادامه دار باشد، از قاعده هرم سنی جمعیت کاسته شده و باردیگر ۱۵ سال بعد، جوانان ۱۵ تا ۳۰ ساله به سن ۳۰ تا ۴۵ سال می رسند.
ورود ایران به «پنجره جمعیتی» از سال ۱۳۸۵
این جمعیت شناس خاطرنشان کرد: اصطلاح دیگری که به نام «پنجره جمعیتی» وجود دارد اینست که اگر بیشتر از دو سوم جمعیت هر کشوری بین ۱۵ تا ۶۴ سال سن داشته باشد، جمعیت «میانسال» تلقی می شود؛ این، مرحله ای است که جمعیت شناسان از آن بعنوان پنجره جمعیتی یاد می کنند، چونکه اگر سهم جمعیت فعال در هر کشوری بالا باشد، بالطبع گفته می شود که افراد بیشتری فعالیت اقتصادی دارند و افراد وابسته به جمعیت فعال ( شامل کودکان کمتر از ۱۵ سال و افراد ۶۵ ساله به بالا) کمتر از یک سوم جمعیت خواهند بود، در نتیجه میزان وابستگی به حداقل می رسد؛ یعنی پنجره جمعیتی بعنوان فرصت جمعیتی تلقی می شود که کشور می تواند به رشد و شکوفایی اقتصادی برسد؛ جمعیت شناسان معتقدند که بالاترین سهم جمعیت در سن فعالیت است و این درحالیست که ایران از سال ۱۳۸۵ وارد پنجره جمعیتی شده است.
کاهش جمعیت جوان ایران به ۱۶ درصد در سال ۱۴۳۵
هدفگذاری برنامه هفتم برای افزایش نرخ باروری تا ۲.۵ درصد
در صورت تحقق برنامه هفتم، جمعیت جوان ایران ۱۵ سال دیگر افزایش خواهد یافت
وی ضمن اشاره به آمارهای جمعیت جوان ایران طی سالهای مختلف، خاطرنشان کرد: بررسی آمارهای جمعیتی در سال ۱۳۶۵ هم نشان داده است که در سال ۱۳۶۵، ۲۶ درصد جمعیت کشور ۱۵ تا ۳۰ سال سن داشته اند. این رقم در سال ۱۳۷۵ به ۲۸ درصد، در سال ۱۳۸۵ به ۳۵ درصد و در سال ۱۳۹۵ به ۲۵ درصد رسیده است. به عبارتی در سال ۱۳۸۵ جمعیت جوان در ایران به اوج خود رسیده که در ارتباط با موالید دهه ۶۰ است. همینطور جمعیت جوان در سال ۱۴۱۵ به ۲۲ درصد و در سال ۱۴۲۵ به ۱۸ درصد و در سال ۱۴۳۵ به ۱۶ درصد کاسته می شود.
این جمعیت شناس در پاسخ به این سؤال که آیا در قانون جوانی جمعیت برای دستیابی به نرخ رشد جمعیت هدفگذاری صورت گرفته است، افزود: در قانون برنامه هفتم برای دستیابی به نرخ باروری تا ۲.۵ فرزند تا پایان برنامه هفتم هدفگذاری شده و اگر فرض نماییم که سیاست ها اعمال شوند و به نرخ مورد نظر دست پیدا می نماییم، ۱۵ سال پس از آن می توانیم شاهد افزایش درصد جمعیت جوان در کشور باشیم.
منبع: namna.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب