لیلاز:
سالی ۱۰ تا ۲۰ میلیارد دلار سرمایه از ایران خارج می شود
به گزارش خبرگزاری نام سعید لیلاز اظهار داشت: بخش خصوصی قربانی همیشگی دعواهای سیاسی دو جناح در كشور است.
به گزارش خبرگزاری نام به نقل از خبر آنلاین به نقل از ایران جیب سعید لیلاز اظهار داشت: بخش خصوصی قربانی همیشگی دعواهای سیاسی دو جناح در كشور است. سال هاست كه اقتصاد ایران نتوانسته رنگ استقلال را بر خود ببیند و جایگاه بخش خصوصی را بعنوان یك جایگاه امن زنده نگاه دارد. همیشه سیاست چند قدم جلوتر از اقتصاد پیش رفته و برای آن تصمیم گیری كرده است. به صورتی كه جایی برای رقابت میان عرصه های صنعتی وجود ندارد و سرمایه داران كلان ایران، میدان فعالیت خویش را هر روز تنگ تر و محدودتر از گذشته می بینند. پشتیبانی از بخش خصوصی شعاری بیش نیست و بدین سبب است كه هیچ گاه تولید، رنگ رونق به خود نمی گیرد. در مورد علل بحرانی شدن اقتصاد و عدم موفقیت بخش خصوصی با سعید لیلاز، اقتصاددان به گفتگو پرداختیم و او در مورد دلیل عدم موفقیت خصوصی سازی در ایران می گوید: ایراد بزرگی كه خصوصی سازی را گرفتار مشكل كرده روش خصوصی سازی دولت می باشد. شاید بهتر این بود كه دولت اموال خویش را نگاه دارد و سرمایه گذاری های جدید را از بخش خصوصی طلب كند. علت دوم عدم موفقیت خصوصی سازی این است كه خصوصی سازی همچون یك ژست (ظاهری) مطرح شده نه بعنوان مسئله مرگ و زندگی. وی می افزاید: این اتفاق در ایران مانند اتفاقی است كه در بریتانیای اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی یا آلمان اوایل دهه ۱۹۰۰ میلادی رقم خورد با این تفاوت كه در آن زمان آنها خصوصی سازی را مسئله مرگ و زندگی قلمداد می كردند نه یك ژست و شعار.
بخش خصوصی موجود در حال فرار از میدان است او خاطرنشان می كند: با این وجود در ایران نمی توان با این تفكر به یك بخش خصوصی فعال و قدرتمند رسید. ایران درآمد نفتی دارد و این درآمد نفتی می تواند خیلی از خلل و فرج را بپوشاند. از جانب دیگر دولت بخش خصوصی را بعنوان زائده ای بر خود می بیند نه بخشی اساسی كه اگر وجود نداشته باشد اقتصاد ایران زمین می خورد. اگر به ساختار بودجه كشورهای غیرنفتی نگاهی بیندازید عملا چیزی با عنوان هزینه های عمرانی، وجود خارجی ندارد، اما در ایران زمانیكه وفور درآمدهای نفتی داریم دولت هرگاه اراده كند می تواند بخش خصوصی را كنار بگذارد. ازاین رو علت اصلی عدم موفقیت بخش خصوصی در ایران همین مسئله است. لیلاز علت سوم عدم موفقیت خصوصی سازی در ایران را ضعف فضای عمومی كسب و كار می داند و اعتقاد دارد كه فضا برای فعالیت بخش خصوصی آماده نشده، بخش خصوصی موجود در حال فرار از میدان است و بخش های جدیدی كه می خواهند در این عرصه فعالیت كنند هم فراری داده می شوند. مسئله خصوصی سازی پیچیده و عظیم شده، به صورتی كه وضعیت دشوار تولید به گوش رهبری هم رسیده است. تا جایی كه ایشان تولید در كشور را به مثابه گذر از ۷۰ خان دانسته اند. دولت و مجلس در عمل اعتقادی به بخش خصوصی ندارند و در كوشش برای حذف بخش خصوصی قدرتمند هستند وی در ادامه می گوید: متاسفانه تولید روز به روز سخت تر و فعالیت های اقتصادی ناممكن تر می شود. در این بین فقدان آمادگی فضای كسب و كار، منجر به شكست خصوصی سازی می شود. بدین سان این سه علت جزو علل اصلی عدم موفق خصوصی سازی در ایران است. اصل ۴۴ منتج به نتایج قابل قبول نشده و حتی سهم بخش دولتی را در اقتصاد كاهش نداده است. هم اكنون ۶۵ تا ۷۰ درصد GDP (تولید ناخالص داخلی) ایران تحت نظارت بخش عمومی (دولتی و عمومی غیر دولتی) است. خصوصی سازی در ایران به یك نوع ژست تبدیل شده؛ به این معنا كه دولت و مجلس در عمل اعتقادی به بخش خصوصی ندارند و در كوشش برای حذف بخش خصوصی قدرتمند هستند. به این خاطر كه به علت درآمدهای نفتی نیاز واقعی به وجود چنین بخشی نمی بینند. دعواهای سیاسی سم مهلكی برای از پای درآوردن بخش خصوصی است این اقتصاددان همینطور اعتقاد دارد زمانی كه درآمدهای نفتی كاسته می شود تمام دولتمردان به فكر خصوصی سازی، ارتقاع بهره وری و تولید می افتند و همچون سال های اخیر اقتصاد مقاومتی شكل می گیرد و جدی می شود، اما به محض اینكه فضای سیاسی آرام تر شده و درآمدهای نفتی افزایش یابد(خلل و فرج جامعه را وفور بپوشاند)، بخش خصوصی در چشم دولتمردان تبدیل به زائده می شود. درست مانند زمانی كه باران می آید و بی آبی و خشكسالی فراموش می شود. سرمایه به جای انباشت خارج می شود او با اشاره به برآوردهای حكومتی و دولتی در ایران بین سال های ۹۵ تا ۹۷ می گوید: بیشتر از ۵۰ میلیارد دلار خروج سرمایه از كشور رقم خورده است. در حقیقت این ۵۰ میلیارد دلار پولی بوده كه تراكم سرمایه در آن اتفاق افتاده، اما به انباشت سرمایه بدل نشده و از كشور خارج شده است. حالا دولتمردان به دنبال جذب سرمایه خارجی هستند در حالیكه سرمایه خارجی در طول تاریخ بشر، تابعی از جذب سرمایه داخلی بوده است. زمانی كه سرمایه و سرمایه دار داخلی در حال فرار است چگونه می توان دست به جذب سرمایه خارجی زد؟ به همین خاطر است كه كیك اقتصاد در ایران روز به روز در حال كوچك شدن است. نسبت تشكیل سرمایه (پس انداز ناخالص داخلی) به GDP كه یكی از مهم ترین نسبت ها در تعیین آینده هر ملتی است از حدود ۳۵ درصد در سال ۸۲ به ۲۲ درصد در اویل دولت روحانی رسید و الان باید حدود ۲۰ درصد باشد؛ یعنی یكی از پایین ترین نسبت ها در كل تاریخ ایران (به استثناء جنگ تحمیلی). تمام اینها در حالیست كه بخش خصوصی ایران مقادیر بسیار زیادی ثروت دارد كه اجازه ندارد به اقتصاد وارد كند. ۲۲۳۲۲۳
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب